لوس در سال ۱۸۷۰ در برنو به دنیا آمد و در حرفه پدرش که سنگ‌تراشی بود تبحری یافت. اوبعد از اتمام تحصیلات معماری خویش به سال ۱۸۹۳ در دانشکده فنی درسدن به آمریکا سفر کرد و به مدت سه سال از نزدیک با کارهای معماران مکتب شیکاگو آشنا شد. او بعد از بازگشت به وین سریعا جذب محیط کار شد. اولین مقاله او در سال ۱۹۰۸ به چاپ رسید و شهرتی جهانی برایش به ارمغان آورد و او را به عنوان نظریه‌پرداز معماری مدرن مطرح کرد. لوس سال‌ها در وین همسو با معماران مدرن پروژه‌های زیادی را طراحی کرد و سرانجام به سال ۱۹۳۳ در همان جا درگذشت. مقاله ادولف لوس با عنوان تزئین و جنایت از مهم‌ترین رسائل تاثیر گذار در معماری است. او در این مقاله مقایسه‌ای تمثیلی بین تزئین و انحطاط و بین خالکوبی نشانه‌ی جرم و نوعی آرایش یا تزئین بدنی و جنایت انجام داده است. او در مقاله مزبور چنین می‌نویسد:

انسان مدرنی که خود را خالکوبی می‌کند یا مجرم است یا منحط. زندان‌هایی وجود دارند که بالغ بر هشتاد درصد زندانیان آن خالکوبی کرده‌اند. افرادی که خالکوبی دارند و زندانی نیستند جنایت‌کار بالقوه‌اند و اگر انسان خالکوبی‌شده‌ای در آزادی بمیرد در واقع چند سال قبل از ارتکاب به یک جنایت مرده است.

لوس با اتکا به این تفسیر اجتماعی به یک اصل عمومی تاریخی دست می‌یابد. من این حقیقت را کشف کرده‌ام و آن را به جهانیان اعلام می‌کنم:

تحول و پیشرفت فرهنگی برابر است با حذف تزئینات از اقلام مصرفی اشیای روزمره. از نظر لوس تزئینات دروغین و نشانه فرهنگی بدوی هستند. بدون فایده و از نظر اقتصادی بی صرفه‌اند.

لوس بر این عقیده بود که اشیای کاربردی به تزئینات نیاز ندارند. چرا که تزئینات عمر مفید اشیای را کاهش می‌دهند و زیبایی‌شناسی آنها ریشه در فرهنگ مد روز دارد. معماری در نزد لوس هنر محسوب نمی‌شود اما به معنای واقعی کلمه یک حرفه‌ی سودمند است. لوس تمام هم خویش را به کار برد تا نشان دهد که فرم وقتی زیباست که منعکس‌کننده‌ی کاربرد خویش باشد. از این رو می‌توان لوس را یگانه کسی دانست که تغییرات به وجود آمده در اثر انقلاب صنعتی را به درستی مشاهده کرد و به شکلی بسیار موثر بر سادگی و بی‌پیرایگی به عنوان بهترین واکنش در برابر فقدان هویت اجتماعی ناشی از انقلاب صنعتی تاکید ورزید.

لوس تاکید داشت که هیچ نشانه و سرنخی که بتواند بیانگر سلسله مراتب اجتماعی متعارف جامعه‌ی انقلاب صنعتی باشد کاربرد ندارد. زیرا اکثر مردم روستایی و حاشیه‌نشین که در اثر انقلاب صنعتی به شهرها مهاجرت کرده‌اند، کاملا با شهر بیگانه‌اند و از پیشینه‌ی خود بریده و دور افتاده‌اند. لذا به کار بردن هر مفهومی که این مردم را به گذشته‌ای که از آن بریده‌اند پیوند دهد، بی‌پایه و نادرست است. نمود عینی اندیشه‌های آدولف لوس را می‌توان در پروژه‌های ساخته شده‌ی او مشاهده کرد. ساختمان‌های لوس عموما سطوحی سفید و بدون تزئین دارند و از این بابت اغلب با کارهای لوکوربوزیه مقایسه شده‌اند. وی از مصالحی بسیار خوش‌پرداخت و سطوح صیقلی که هیچ گچ‌بری و حاشیه‌ی تزئینی آنها را قطع نمی‌کرد استفاده می‌کرد. از مهم‌ترین این پروژه‌ها می‌توان به خانه اشتاینر، ساختمان اداره‌ی مرکزی گولدمن و زالاچ دروین اشاره کرد.