سه نوع اصلی خانه و محل نگهداری برای افراد سالخورده بسته به درجه‌ی پشتیبانی مورد نیاز وجود دارد: اقامتگاه سالمندان، خانه سالمندان و آسایشگاه. اقامتگاه افراد سالمند در بریتانیا بر اساس نوع منزل و امکانات مربوط به آن، به موارد زیر تقسیم‌بندی می‌شود: اقامتگاه نوع یک، اقامتگاه نوع دو، اقامتگاه خوابگاهی، اقامتگاه خوابگاهی بزرگ، خانه بازنشستگی، خانه مراقبت‌های ویژه، آسایشگاه محلی، خانه سالمندی و اقامتگاه‌های دونفری.

اقامتگاه سالمندان شامل واحدها یا آپارتمان‌های مناسب نیاز افراد سالمند می‌شود که آنها بتوانند تا مدت طولانی در آن بمانند و به خانه‌ی سالمندان نروند. چنین خانه‌هایی معمولا در اطراف مناطق مسکونی با تراکم ۲ تا ۱۰% پراکنده‌اند. واحدهای یک نفری ۲۵ تا ۳۵ مترمربع و خانه‌های دو نفری ۴۵ تا ۵۵ مترمربع با بالکن‌های حفاظ ‌‌دار بیش از ۳ مترمربع از این گونه اقامتگاه‌ها هستند. اقامتگاه خوابگاهی اغلب گروهی از واحدهاست (هر یک بیش از ۲۰ مترمربع) که در یک ساختمان جای دارند. این نوع اقامتگاه‌ها فضاها و آشپزخانه‌ی کوچک مشترکی دارند. یک راه‌حل خوب این است که چنین خانه‌هایی را نزدیک یک آسایشگاه سالمندان بسازند که خدمات خوراک، سرگرمی و فعالیت‌های درمانی را انجام می‌دهد. چنین جاهایی معمولا فضای پارکینگی برای ۵ تا ۸ نفر را فراهم می‌کنند. خانه‌های سالمندان امکانات رفاهی و مراقبتی را فراهم می‌کنند و باید مطابق قوانین پروانه کسب بگیرند. فضای کمکی زیادی برای این کار نیاز است، یعنی اقتصادی‌ترین فضا حدود 120 خانه است. خوراک، سرگرمی و درمان فراهم است و بخش نگهداری برای پرستاری کوتاه‌مدت نیز موجود است.

آسایشگاه درمانی سالمندان از افرادی نگهداری می‌کند که بیماری‌های مزمن دارند و نیازمند مراقبت هستند. بخش مسکونی شامل نصف به نصف اتاق‌های یک‌نفره و دونفره می‌باشد. این اتاق‌ها باید کاملا از بخش دفتر و امور اداری مجزا باشند. افراد اغلب به گروه‌های 8 تا 10 نفره تقسیم می‌شوند که از اتاق استراحت و احتمالا آشپزخانه مشترک برای صرف خوراک استفاده می کنند. امکانات لازم همگی با هم در طبقه‌ی همکف قرار داده شده‌اند. در این مورد به اتاق‌هایی برای امور اداری، مشاوره، کاردرمانی و فیزیوتراپی نیاز است. به‌علاوه، اتاق‌هایی برای سرگرمی، جمع شدن افراد دور هم، کافه‌تریا و آرایشگاه نیز باید آماده شوند.

در هنگام طراحی باید معیارهایی را در نظر گرفت که خطر سرایت بیماری را کاهش دهد.بهتر است کف‌ها هم‌مسطح باشند اما اگر این کار امکان‌پذیر نباشد باید در داخل و خارج از ساختمان شیبدار استفاده کرد. بهتر است طراحی و فضاهای گرد تا حد امکان کم باشد و تمام مسیرهای اصلی دارای میله متصل به دیوار باشند. راهروها باید آنقدر باز باشند که دو فرد با ویلچر یا برانکارد بتوانند به راحتی از کنار هم عبور کنند. طراحی داخلی باید بسیار دقیق باشد. درها نباید مانع عبور و مرور افراد شوند. بهتر است درها اتوماتیک باشند و لوازم و مبلمان مناسب با راحتی سالمندان باشند.

منبع: نویفرت ۲۰۱۴