پوپوف در سال ۱۹۱۳ در شهر کیف روسیه متولد شد. او و خانواده‌اش در انقلاب روسیه به منچوری (نام منطقه شمال شرقی کشور جمهوری خلق چین) مهاجرت و نهایتاً به سمت آمریکا حرکت کردند. پدرش دکتر پاول پوپوف فیزیکدان برجسته‌ای در سانفرانسیسکو بود.
پروفسور پوپوف مطالعات مهندسی خود را در دانشگاه برکلی شروع کرد و در کالج MIT–Caltech تحصیلات خود را در مقطع فوق لیسانس ادامه داد و دکترای خود را از استنفورد گرفت. او به مدت بیش از ۵۰ سال در حوزه تدریس و پژوهش فعال بود و اولین عضو دپارتمان مهندسی عمران برکلی در سال ۱۹۴۶ شد. تعدادی از دانشجویان فوق لیسانس او از جمله ام. اس. آقبابیان، اچ.کراوینکلر، اف. فیلیپو؛ بعدها مهندسان ممتازی شدند.
کتاب مکانیک مواد پوپوف، در سال ۱۹۷۶ به چاپ دوم رسید. در سال ۱۹۹۰ کتاب مکانیک جامدات مهندسی توسط وی تألیف شد. در سازمان ناسا از تخصص وی برای حل مسائل کمانش استفاده شد. مهارت‌های وی در آنالیز سازه‌ای خط لوله آالسکا و پل خلیج سانفرانسیسکو-اوکلند نقش کلیدی ایفا کرد.
پوپوف در مطالعه رفتار غیرالاستیک و پاسخ لرزه‌ای ساختمان‌های بتن مسلح و فولادی پیشگام بود. در تحقیقات او طیف گسترده‌ای از مباحث مهندسی زلزله، از جمله تست دوره‌ای و مدل سازی، مفهوم قاب مهاربند واگرا، مقاومت لرزه‌ای اتصالات فولادی، ابزارهای اصطکاکی برای بهسازی سازه‌های موجود پوشش داده شده است. پوپوف به مدت طولانی به عنوان استاد در مرکز تحقیقات مهندسی زلزله و مرکز پژوهش مهندسی زلزله پسیفیک فعالیت کرد. در سال ۱۹۷۶ از سوی آکادمی ملی مهندسی به عنوان فرد ممتاز انتخاب شد. وی در سال ۱۹۹۹ به بالاترین افتخار مؤسسه پژوهشی مهندسی زلزله یعنی مدال جورج دبلیو. هوسنر (Housner. W George‌) نائل شد.

پروفسور ایگور پوپوف بعد از تحمل دوره کوتاه بیماری در روز سه‌شنبه، ۱۹ آوریل سال ۲۰۰۱ در بیمارستان آلتابیتس برکلی درگذشت.

مترجم: رامین حسن‌زاده ساوجبالغی
منبع