ایرو سارینن (Eero Saarinen) متولد ۱۹۱۰-۱۹۶۱، معمار برجستهٔ فنلاندی‌تبار آمریکایی بود.او که در زمان زندگی‌اش از سوی معماران هم‌دوره نادیده گرفته می‌شد و گاه مورد تمسخر قرار می‌گرفت امروزه به عنوان یکی از استادان معماری آمریکایی سده‌ی بیستم به‌شمار می‌آید. او پسر الیل سارینن، معمار اروپاییست. یادبود توسعه ملی جفرسون از آثار مهم اوست. ایرو سارینن در سال ۱۹۱۰ در فنلاند متولد شد و در سال ۱۹۲۳ زمانی که ۱۳ سال داشت به همراه خانواده به ایالات متحده مهاجرت کرد. ارو حرفه خود را با استعدادهای قابل ملاحظه ای شروع کرد. پدرش الیل سارینن (۱۹۵۰-۱۸۷۳) معمار معروف و بزرگی و شناخته شده بود و اولین رئیس آکادمی هنر میشیگان جایی که در اونجا تدریس هم می‌کرد، بود و ارو نیز تحت نظارت پدرش درس می‌خواند و از نمونه کارهایش ایستگاه قطار هلسینکی و بسیاری دیگر از ساختمان‌های برجسته فنلاند بود و یادبود توسعه ملی جفرسون از آثار اوست. مادرش لوئیس (۱۹۶۸-۱۸۷۹) طراح پارچه و لباس و مجسمه‌ساز بود و همچنین خواهرش لیزا (۱۹۷۹-۱۹۰۵) طراح داخلی بود.

نمونه کار پدر ارو طراحی پردیس Cranbrook در حومه دیترویت معیار مهمی در حرفه ارو بود او اعنقاد راسخ به اینکه معماری باید کل محیط زیست را در بربگیرد داشت و در کنار کارهایش از منظره و اشیای تزئینی به عنوان مدل کمک می‌گرفت و در آکادمی پاریس (۱۹۳۰-۱۹۲۰) به تحصیل مجسمه‌سازی می‌پرداخت و تحصیلات معماری خود را در دانشگاه ییل (۱۹۳۱ - ۱۹۳۴) گذراند و در سال ۱۹۳۴-۱۹۳۵ به اروپا بورسیه شد. مسیر اصلی حرفه‌ی ارو مدرن سازی بود و در طول سالهای (۱۹۳۰-۱۹۴۰) به تمرین طراحی ساختمانهایی به همراه پدرش الیل، او و همکارانش پرداخت. همکاری بین پدر و پسر در آینده‌ی ارو اثرات بسیار پرباری در کشف ایده‌های خود و کسب شهرت به عنوان یک معمار مدرن داشت. برجسته‌ترین موفقیت پدرش و وی در سال ۱۹۳۹ برای طراحی گالری هنر اسمیتسونین بر روی بازار واشنگتن بود و در زمان جنگ با همکاری پدرش پروژه‌های مسکونی را اجرا کرد. با مرگ الیل سارینن در سال ۱۹۵۰، ارو رسما کار خود را به عنوان معمار مستقل آغاز کردند و با طراحی مبلمان شروع کرد و کارهاشون رو در نمایشگاهی در سال ۱۹۴۰ با نام طراحی ارگانیک در مبلمان خانگی در موزه‌های مدرن در نیویورک به نمایش گذاشتند و برندهٔ ایجاد طرح های مدرن مبلمان شد.

ارو در حرفه‌اش روش‌های جدید و متنوع ابداع می‌کرد هر چند در زمان زندگی‌اش از سوی معماران هم دوره خود نادیده گرفته شد و گاه مورد تمسخر قرار می‌گرفت امروزه به عنوان یکی از استادان معماری آمریکایی سده بیستم به شمار می‌آید. او همه را تحت تاثیر و مجذوب طرح‌های قدرتمندش می‌کرد و روز به روز مشهورتر می‌شد.

جدای طراحی‌ها معماری فرودگاه و موزه‌های بزرگ و مبلمان، ارو به عنوان مجسمه‌ساز معروفیت زیادی داشت. بعضی از کارهای او مثل ترکیب استیل و شیشه در مرکز جنرال موتورز نمونه‌هایی از سبک بین‌الملل هستند. همچنین کار معروف پایانه TWA در فرودگاه کندی چشمگیر است. ارو گاهی به عنوان پدر نئواکسپرسیونیم هم شناخته می‌شود. ایرو سارنین فعالیت‌های بسیاری در زمینه معماری مجسمه‌سازی و طراحی مبلمان انجام داد و جوایز زیادی دریافت کرد و در سال ۱۹۶۱ در اثر تومور مغزی درگذشت و بعد از مرگ وی مدال طلای موسسه‌ی معماران آمریکا به وی تعلق گرفت.