سید هادی میرمیران در ۲۳ اسفند ۱۳۲۳ در شهر قزوین به دنیا آمد. تحصیلات خود را در رشته مهندسی معماری در دانشکده هنرهای زیبای تهران به انجام رساند و با ارزشیابی عالی فارغ‌التحصیل شد. از سال ۱۳۴۳ تا سال ۱۳۵۷ در دفتر فنی شرکت ملی فولاد ایران مشغول به کار گردید. پس از انقلاب از سال ۱۳۵۸ با عنوان مدیر طراحی در شرکت خانه‌سازی ایران (اصفهان) به طراحی پروژه های شهرسازی پرداخت. در سال ۱۳۶۴ به همراه گروهی از همکارانش شرکت مهندسان مشاور نقش جهان-پارس را تاسیس نمود و تا واپسین روزهای حیات در این شرکت مشغول به کار بود. وی در شامگاه ۲۹ فروردین ۱۳۸۵ پس از یک دوره ده ساله نبرد با بیماری سرطان، درگذشت. 

او چهار دهه فعالیت حرفه‌ای کرد. از میان آثار وی می توان به ساختمان کانون وکلای دادگستری مرکز، ساختمان کنسولگری ایران در فرانکفورت، ساختمان مرکزی بانک توسعه صادرات ایران، ساختمان مجموعه ورزشی رفسنجان، طرح ساختمان کتابخانه ملی ایران (اجرا نشده) ، طرح ساختمان فرهنگستان های جمهوری اسلامی ایران (اجرا نشده) و طرح ساختمان موزه ملی آب (اجرا نشده) اشاره کرد. ویژگی میرمیران در حفظ پیوستار و روح معماری کهن ایران با روش‌های نوین طراحی است.

مرحوم میرمیران معماری ایران را یكی از برجسته ترین های تاریخ معماری جهان می دانست و علاقه وافری به این معماری داشت. او در یكی از گفت وگوهایش در این باره گفته است: «من شیفتگی زیادی به معماری ایرانی دارم و برای آن ارزش بسیاری قائلم. معتقدم در تاریخ معماری جهان، اگر معماری ایران یكی از برجسته ترین اجزا نباشد، از برجسته ترین هاست. چون اولاً تداوم دارد. یعنی معماری ایران در دوران قبل از هخامنشیان تا اواخر دوره قاجار به هم پیوسته است. قطع و انفصال ندارد. در همه این دوره ها هم نمونه های مهمی داشته كه در تاریخ معماری جهان اثر گذاشته است. مثل تخت جمشید، ایوان مدائن، مقبره سلطانیه و ...
... بشر باید بتواند به هنر معماری دلخوش باشد. معماران هم باید چیزهایی بسازند كه دلخوشی بیاورد... معماری معمار مهم است، باقی امور را دیگران هم می توانند انجام دهند. لوكوربوزیه حتی كشتی هم طراحی می كرد.
ویژگی او این بود كه همیشه تلاش می كرد چیز جدیدی به وجود آورد، چیز تازه ای خلق كند. ما باید همین را از او یاد بگیریم.بیشتر از معماری لوكوربوزیه باید معماربودن را از او یاد بگیریم".
ایرج اعتصام در روز مراسم تشییع پیكر مرحوم میرمیران تأكید كرد كه عشق و احترام میرمیران به ارزش های معماری گذشته ایران همواره در تمام گفتارها و آثار او منعكس بود. به اعتقاد میرمیران، ضروری است روح و روحیه معماری گذشته ایران را با پیشرفت فنی روز عجین كرد. او عاشق معماری بود و زندگی اش را وقف معماری كرد. میراث تئوری و عملی به جای مانده از میرمیران باید حفظ شده و گسترش یابد.جلیل حبیب اللهیان نیز گفته است: میرمیران تنها چهره ای ماندگار در فرهنگ و هنر ایران نیست، بلكه نمونه ای از استقامت و پایداری در برابر بیماری و مرگ بود. مصادف شدن روز معمار با نام هادی میرمیران، این روز را جاودانه تر كرد.
بهرام فریور صدری نیز هادی میرمیران را معمار ایرانی مینی مالیستی دانست كه مشخصه های ایرانی را در كارهایش عیناً اجرا می كرد و كارهای دقیق، بدیع و تازه ارائه می داد. به اعتقاد صدری، جامعه حرفه ای به میرمیران بدهكار است تا كارهای او را تحلیل كند. علیرضا قهاری رئیس انجمن مفاخر ایران تأكید كرده است كه انتخاب اصفهان به عنوان پایتخت دائمی فرهنگی ایران و نیز تأسیس موزه ملی معماری، دو پیشنهاد اساسی و مهم میرمیران در روزهای پایان حیاتش بوده است. مهندس میرمیران به جمعیت، انجمن، شهر و استان خاصی تعلق ندارد، بلكه او یك معمار ملی است، با ایده های شرقی و پشتوانه باشكوه معماری فاخر و اصیل ایرانی. انجمن و دوستداران میرمیران، تندیسی از این معمار فرهیخته را تهیه می كنند.

• معمار برگزیده سال ۱۳۷۹ در اولین دوره اعطای نشان معماری ایران (استاد پیرنیا)
• دریافت لوح تقدیر جامعه مهندسان مشاور ایران برای شناسایی و معرفی معماری ایران در سال ۱۳۸۵
• برنده جایزه بزرگ معمار – سال ۱۳۸۰
• کسب جایزه مهراز – سال ۱۳۸۱
• انتخاب شده به عنوان پیشکسوت معماری توسط سازمان نظام مهندسی ساختمان کشور – سال ۱۳۸۱
• دریافت لقب شهروند افتخاری اصفهان – سال ۱۳۸۳
• دریافت لوح تقدیر و تندیس از جامعه مهندسان مشاور ایران – سال ۱۳۸۳
• دریافت نشان دولتی درجه یک فرهنگ و هنر – سال ۱۳۸۳