هندسه معرب "هندازش" یا "اندازه" است و به معنای دانش مرتبط با تعیین اندازه‌ها. مفهوم اولیه‌ای که از واژه هندسه در علم و فن و تاریخ علم در ذهن شکل می‌گیرد عبارتست از "دانش آگاهی از خواص خطوط، شکل‌ها، سطوح و احجام"

از زمانی که انسان به بزرگی و کوچکی اشیا یا به عبارت دیگر به تناسب وقوف یافت می‌توان گفت که هندسه متولد شد و قطعا ساخت ابنیه‌ای چون معابد، مساکن و شهرها از انگیزه‌های اولیه و بستر عملی تبلور هندسه و کاربرد آن بوده است. رابطه نزدیکی بین آنچه انسان در طبیعت پیرامونش می‌دیده است و اصول و قوانین هندسی ابداعی و کاربردی در طول و گذر تاریخ بشری وجود دارد.

برخی نسبت‌ها و رازهای هندسی پنهان در طبیعت و یا تکنیک‌های بکارگرفته‌شده توسط موجودات زنده برای اولین تمدن‌های بشری شناخته شده بوده است و انسان با بکارگیری خلاقانه آنها گویی می‌خواسته با انعکاس دوباره این رازها در آثارش آنها را در پیوندی ناگسستنی با طبیعت پیرامونش قرار دهد.

هندسه ترسیمی بخشی از علوم هندسی است که به روش‌ها و تکنیک‌های ترسیمی و ارزش‌های کاربردی متبادر از آن ارتباط دارد و متکی به استفاده از ابزارهایی بوده که از ریسمان برای ترسیم راست‌خط‌ها و قوس‌ها شروع و سپس با خط‌کش‌ها، پرگارها، شابلون‌ها و ... تکامل یافته و هم‌اکنون نرم‌افزارهای کامپیوتری از ابزار کاربردی و توسعه‌یافته آن به شمار می‌رود.

لکوربوزیه معمار و نقاش مشهور در اواخر قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم با رجوع مجدد به یافته‌های دوران باستان و رنسانس، زمینه‌ای برای ایجاد استانداردهایی برای دست‌ساخته‌های انسان خصوصا در معماری  و طراحی صنعتی فراهم نمود. او بر ارزش هندسه و نظامات حاصل از آن تاکید می‌نمود و با دقت در تناسبات بدن انسان به تجربه‌های قابل توجهی دست یافت.

منبع: هندازش، کتاب جامع هندسه‌ی ترسیمی مسطحه و فضایی برای دانشجویان رشته‌های معماری، شهرسازی و طراحی صنعتی، تالیف: دکتر علیرضا رضوانی