رپورتاژ آگهی: خانه شریفی ها با اتاق های گردان، گروه ویرا

28 آذر 1401 - 14:07

فرشاد شریفی، مالک خانه شریفیها و از مدیران گروه ویرا:

تا قبل از خانه شریفی ها تمامی پروژه هایی که انجام داده بودم در سبک کلاسیک بودند۰. اما پس از آشنایی با دکتر تغابنی در سال 1388 طرح منزل شخصی خودم را به سبک کلاسیک با ایشان مطرح کردم. دکتر تغابنی چند روزی فرصت خواستند و در نهایت کانسپتی را ارائه دادند که آنقدر جذاب بود تصمیم گرفتم خانه شریفیها را بعنوان اولین پروژه مدرن بسازم.

در ادامه و با توجه به چالشهای موجود در ساخت ساختمانهای مدرن و تجربیاتی که کسب شد، گروه ویرا شکل گرفت و پروژه هایی که کار شد مانند آریوچوب، ویلای لانک و ساختمان سدروس، برنده جوایز ملی یا بین المللی شدند.

درباره خانه شریفی ها:

خانه Sharifi-ha توسط شرکت معماری ایرانی دفتر دیگر (Nextoffice) طراحی شده است. این ساختمان شامل ۷ طبقه بوده و دارای آسانسور، استخر و سالن ورزشی می باشد. مسئله قابل توجه این است که این خانه دارای سه اتاق شبیه به جعبه های چوبی بزرگ است که با استفاده از یک سیستم دوار قابلیت چرخش دارد. خانه شریفیها  در سال ۲۰۱۳ تکمیل شده است و متراژ کلی آن ۱۴۰۰ مترمربع می باشد. 

علیرضا تغابنی معمار خوش اقبالی است که در دوران ضدمعمار و ضدمعماری با کارفرمایی آشنا می‌شود که حاضر به سرمایه‌گذاری در پروژه‌ای خلاقانه است (مهندس فرشاد شریفی – گروه ویرا) و در عین حال معماری را ابزار جلوه‌گری سرمایه‌اش نمی‌داند. خصوصا خانه شریفی‌ها را نمی‌توان نماینده معماری اشرافی دانست، حتی اگر هزینه ساخت قابل‌توجهی داشته باشد. چرا که معماری این بنا چه در داخل و چه در خارج چندان خودنمایی نمی‌کند و فضاسازی را ارجح بر نماسازی گرفته است.

"معماری خانه شریفیها چه در داخل و چه در خارج چندان خودنمایی نمی‌کند و فضاسازی را ارجح بر نماسازی گرفته است."

خانه شریفی‌ها امتیازات معماری قابل‌توجهی دارد. یکی از مهم‌ترین این خصوصیات دانش فنی و اجرایی آن است. پیاده‌سازی حجم چرخان در نما، اگرچه نمونه‌های متعددی در رستوران گردان و … دارد، اما چالش‌های متعدد اجرایی به‌همراه دارد: سازه، ارتباطات، هوا‌بندی، تعارضات حجمی، تاسیسات مکانیکی و الکتریکی و علاوه بر همه این‌ها طراحی معماری. پیاده‌سازی موفق این چرخش آن هم در وضعیت اسفبار اجرایی در معماری ایران، یک گام بزرگ در ارتقای کیفیت ساخت‌وساز کشور است و از آن مهم‌تر، مجاب کردن کارفرما برای هزینه کردن در جزییات اجرایی.

ایده چرخش و مسئله نورگیری خانه شریفیها:

در خانه شریفی‌ها هنگام بسته شدن نما نورگیری تقریبا به نورگیر سقفی محدود می‌شود. یعنی خانه شریفی‌ها برای همراهی اقلیمی زمستان و تابستان (خصوصیت ویژه خانه ایرانی) در عوض روش سنتی (تغییر جهت نورگیری) از روش تغییر اندازه‌ نورگیری استفاده می‌کند. مسئله‌ای که دشواری‌هایی در طراحی مسکونی ایجاد می‌کند، چرا که در صورت بسته شدن نما، نوری به ساختمان نخواهد رسید.

برای جبران این نقیصه در مرکز بنا ویدی بزرگ تعبیه شده، در نتیجه جبهه نورگیر ساختمان به کاربری‌هایی مثل اتاق مهمان، کار و صبحانه‌خوری اختصاص داده شده است. فضای مجاور آن هم یا راهرو شده یا به آشپزخانه‌ای بدون فضای خصوصی تبدیل شده است، چرا که تعبیه هرگونه فضای بسته ایجاد مانعی در نورگیری خواهد شد. در عوض اتاق‌های خواب، سرویس‌ها و ارتباطات همگی در انتهای خانه جمع شده‌اند.

فضاهای جمعی خانه شریفیها:

فضاهای عمومی این خانه یعنی پارکینگ، سالن ورزش و استخر در عین استقلال از یکپارچگی و جانمایی بسیار مناسبی برخوردارند. درباره پارکینگ باید به پلکان پل مانندی اشاره کرد که نوعی اعلام رسمی شروع خانه از طبقه اول است. پیش‌آمدگی حجم نما هم کمک دیگری در گم کردن پارکینگ بدون تغییر تراز (بردن پارکینگ به زیر زمین) است.

درونگرایی و برونگرایی در خانه شریفیها:

خانه شریفی‌ها اگرچه آشکارا رنگ مدرنیسم دارد، اما با سبک و سیاق مدرن تفاوت‌هایی نیز دارد. ایده چرخش در نما، خانه را وارد چالش درونگرایی و برونگرایی می‌کند. چالش جذابی که تبعاتی هم خواهد داشت. این روزها شیوه‌ی باز و بسته کردن نما در ساختمان‌های متعددی اجرا می‌شود، اما این ایده در خانه شریفی‌ها به‌دلیل ترکیب شدن با نورگیری باعث تقویت چالش مذکور شده است. به‌نحوی که با بسته شدن نما تقریبا تمامی ارتباطات خانه با بیرون قطع می‌شود (به‌جز نورگیر سقفی) و بالعکس با باز شدن نما تقریبا تمامی خانه به بیرون مرتبط می‌شود. چنین برونگرایی و درونگرایی شدیدی در کمتر بنایی دیده می‌شود.