روش تونل‌زنی جدید اتریشی (New Austrian Tunneling Method) که همچنین با عنوان روش حفاری متوالی (SEM) شناخته می‌شود، یک روش مدرن طراحی و ساخت تونل است. SEM مخفف واژه Sequential Excavation Method است. این روش در ابتدا در دهه ۱۹۶۰ بر اساس کارهای «لادیس لاس ون راب سویچ»، لئوپولد مولر» و «فرانز پاچر» بین سال‌های ۱۹۵۷ و ۱۹۶۵ در اتریش مورد توجه قرار گرفت.

نام NATM برای این به کار گرفته شد تا از روش قدیمی تونل‌زنی اتریشی متمایز شود. تفاوت اساسی بین این روش جدید تونل‌زنی در مقایسه با روش‌های قبلی، مزایای اقتصادی آن است که در آن از قدرت زمین‌شناسی ذاتی موجود در توده‌های سنگی اطراف برای تثبیت تونل ساخته شده استفاده می‌شود.

NATM/SEM به طور کلی موجب پیشرفت صنعت تونل‌زنی مدرن شده است. بسیاری از تونل‌های مدرن از این روش حفاری استفاده می‌کنند.

آثار ساخته‌شده توسط روش حفاری متوالی از لحاظ اقتصادی خیلی جذاب و از لحاظ «شرایط کارستی» معقول هستند. «کارست» منطقه‌ای آهکی است که تمام جویبارهای آن بصورت مجراهای زیرزمینی در آمده و سطح آن کاملا خشک و برهنه باشد. نوعی الگوی پستی و بلندی در اثر انحلال در سنگ‌های قابل حل (به ویژه سنگ آهک) ایجاد می‌شود. فروچاله، غار و آبراهه‌های زیرزمینی از خصوصیات آن است. نوعی ناهمواری که به وسیله فرایند انحلال در سنگ آهک، گچ و دیگر سنگ‌ها، ایجاد می‌شود و در حقیقت مجموعه‌ای از سوراخ‌های بزرگ، غارها و زهکشی زیرزمینی است. واژه مزبور از زبان آلمانی مشتق شده است. نمونه شاخص چنین ناهمواری‌هایی در کوه‌های آلپ دیناریک در یوگسلاوی، شمال غربی و شمال شرقی ایتالیا، دیده می‌شود؛ اولین بار فرم این ساختارها در یک نقشه توپوگرافی در ducatuscornililice، منتشر شد.

منبع: wikipedia