بتن گوگردی یه ماده ساختمانی ترکیبی است که عمدتا از گوگرد و سنگدانه تشکیل شده است (عموما یک سنگدانه درشت ساخته‌شده از شن یا سنگ‌های خرد شده و سنگدانه خوب دانه‌بندی‌شده مانند ماسه). سیمان و آب که ترکیبات مهم در بتن معمولی هستند در ساخت بتن گوگردی به کار نمی‌روند. بتن در دمایی بیش از نقطه ذوب گوگرد (بالای ۱۴۰ درجه سانتی‌گراد) گرم شده است. بعد از خنک شدن، بتن به مقاومت بالایی می‌رسد و بدون نیاز به زمان زیاد، مانند بتن معمولی بهبود می‌یابد. بتن گوگردی به برخی از ترکیبات مثل اسیدها که به بتن معمولی حمله می‌کنند، مقاوم است. بتن گوگردی به عنوان ماده ساختمانی برای رها شدن مقدار زیادی از گوگرد ذخیره‌شده تولیدی توسط هیدروژن سولفوریزاسیون گاز و روغن توسعه یافته است. بتن گوگردی همچنین یک ماده ساختمانی امکان‌پذیر برای پایه ماه قمری است. از سال ۲۰۱۱، بتن گوگردی در مقادیر کم فقط زمانی که عمل‌آوری سریع یا مقاومت در برابر اسد نیاز است، استفاده شده است.

منبع

مترجم و تهیه‌کننده: محبوبه پوریوسفی