شرط آنکه یک پی در زمره پی‌های سطحی قرار بگیرد این است که نسبت عمق استقرار شالوده به عرض آن کمتر از ۴ باشد (۴ ≥). پی‌های سطحی از متداول‌ترین پی‌های پروژه‌های ساختمان‌ها و دیوارها هستند. حداقل عرض، ضخامت و عمق پی‌های سطحی به ترتیب ۴۰ سانتیمتر، ۱۵ سانتیمتر، ۳۰ سانتیمتر است.

شالوده‌های سطحی امکان دارد به صورت تکی (isolate) یا مرکب (combined) عمل کنند. شالوده‌ای که تحت بار یک ستون یا دیوار قرار دارد نسبتا صلب است، شالوده با عملکرد تکی نامیده می‌شود و شالوده‌ای که تحت بار چند ستون یا دیوار قرار دارد شالوده مرکب نامیده می‌شود.

پی‌های سطحی به لحاظ شکل و نحوه انتقال بار می‌توان به اقسام زیر دسته‌بندی کرد:

• پی منفرد (Single Footing)
• پی‌های مرکب (Combined Footing)
• پی‌های پیوسته و نواری (Continious & Strip Footing)
• پی‌های شبکه ای (Grid Foundations)
• پی‌های گسترده (Raft Foundation)

منبع: مهندسی پی، مولفین: محسن نعمتی، آرش پورجعفر