ژئوممبران یک پوشش غشایی یا حائل سنتتیک با نفوذپذیری بسیار کم است که با هر مواد مربوط به مهندسی ژئوتکنیک استفاده شده است تا حرکت سیال (گاز) را در پروژه، سازه یا سیستم تولیدشده توسط انسان کنترل کند.

ژئوممبران‌ها از ورق‌های نسبتا نازک پلیمری ساخته شده‌اند، اما همچنین می‌توانند از اشباع ژئوتکستایل با آسفالت، الاستومر یا اسپری‌های پلیمری و یا ژئوکامپوزیت‌های قیری چند لایه ساخته شوند. استفاده از ژئوممبران‌های ورقه‌ای پلیمری پیوسته، تا حدودی رایج است.

تولید ژئوممبران با تولید مواد خام آغاز می‌شود که شامل رزین‌های پلیمری و افزودنی‌های مختلف مانند آنتی‌اکسیدان‌ها، پلاستیک‌ها، فیلرها، کربن سیاه و روان‌کننده‌ها است. سپس این مواد خام (فرمولاسیون) به ورق‌های با عرض‌ها و ضخامت‌های مختلف با استفاده از اکستروژن، غلتک‌زنی و یا گسترش پوشش فرآوری می‌شوند.

سه روش برای تولید ژئوممبران

اکثر روش‌های آزمون عمومی ژئوممبران که در سراسر جهان به آن اشاره شده است، توسط انجمن بین‌المللی تست و مواد (ASTM) به علت تاریخ طولانی آن در این فعالیت به وجود آمده‌اند. اخیرا روش آزمایش توسط سازمان بین‌المللی استانداردسازی (ISO) توسعه یافته است.

در نهایت موسسه تحقیقات ژئوسنتتیک (GRI) روش‌ها آزمایشی را فقط برای روش‌های آزمونی که به ASTM یا ISO ارجاع نمی‌شود، توسعه داد. البته کشورهای مختلف و تولیدکنندگان اغلب روش‌های خاص (و گاهی اوقات) تست‌های اختصاصی دارند.

منبع

تهیه‌کننده و مترجم: محبوبه پوریوسفی