در تحلیل خطی سازه، جابه‌جایی‌ها، تنش‌ها، کرنش‌ها و نیروهای عکس‌العمل تحت نیروهای وارده محاسبه می‌شود.

یک سری فرضیات در تحلیل خطی سازه در نظر گرفته می‌شود که عبارتتند از:

• تغییر شکل‌های کوچک: تغییر شکل‌های ایجاد شده ناشی از بارگذاری نسبت به اندازه سازه بسیار ناچیز است.
• چرخش های ناچیز: در کد‌های خطی، فرض می‌شود که تمامی چرخش‌ها ناچیز است.
• ویژگی های مصالح: در این روش فرض می‌شود رفتار مواد به صورت خطی است.
• شرایط مرزی ثابت: برای اینکه از روش تحلیل خطی در برنامه‌هایی که به روش المان محدود عمل می‌نمایند استفاده نماییم فرض می‌شود که شرایط مرزی وابسته به نیروی وارد بر آن نیست.

در آیین نامه‌های قدیمی (استاندارد 2800 ) طراحی سازه با فرض خطی بودن ساختمان انجام می‌شود و از تحلیل‌های خطی که رابطه بین نیرو و تغییر مکان را خطی در نظر میگیرد بهره می‌برند.
اما همانطور که می‌دانیم ساختمان در اثر زلزله پس از محدوده خطی وارد حوزه غیرخطی می‌شود و رابطه بین نیروی برش پایه و تغییرمکان مرکز جرم بام از حالت خطی خارج شده و غیرخطی می‌گردد.
در تحلیل‌های خطی با استفاده از ضریب رفتار (‌R‌) میزان برش پایه طراحی در حد خطی کاهش میابد و سازه با این برش پایه کاملا خطی تحلیل و طراحی می‌شود و انتظار می‌رود که سازه بقیه برش پایه را در محدوده غیرخطی با تشکیل مفاصل پلاستیک مستهلک کند.
اما چون تحلیل مورد استفاده خطی بوده نمی‌توان کنترل کرد که آیا این مقدار نیروی برش پایه واقعا در حوزه غیرخطی مستهلک می‌شود یا خیر.
در نسل جدید آیین‌نامه‌ها که فلسفه طراحی لرزه‌ای بر اساس عملکرد مطرح می‌شود برای رسیدن ساختمان به سطح عملکرد مورد نظر نیاز به ارزیابی دقیق ساختمان است که این ارزیابی دقیق نمی‌تواند با تحلیل‌های خطی (‌اعمال ضریب R ) انجام شود.