آزمایشگاه‌ها بر اساس نوع استفاده‌شان با هم متفاوتند. آزمایشگاه‌های تدریس و تمرین، شامل تعداد زیادی فضای کاری می‌شوند که معمولا از تجهیزات ساده و ابتدایی استفاده می‌کنند. آزمایشگاه‌های تحقیقاتی فضاهای کوچکتر با تجهیزات خاص و اتاق‌های اضافی برای فعالیت‌هایی مثل اندازه‌گیری و سنجش، سانتری فیوژها و دیگ‌های بخار، محل شستشو، اتاق‌های نگهداری سرد و گرم با دمای ثابت، اتاق‌های عکاسی و اتاق‌های تاریک و غیره نیاز دارند.

آزمایشگاه‌های شیمی و زیست نیمکت‌های ثابت دارند. اتاق‌ها چندین تهویه دارند و اغلب خوشبو‌کننده‌هایی که گاز یا بخاری خوشبو تولید می‌کنند. آزمایشگاه‌های فیزیک معمولا نیمکت‌های قابل جابجایی و یک سری تاسیسات الکتریکی گرفته شده از تقسیم دیوار یا از سقف کاذب دارند، تهویه هوا تعدادشان کمتر است. آزمایشگاه‌های خاص با نیازهای متفاوت هم موجودند، مثلا آزمایشگاه‌های ایزوتوپ برای کار با مواد رادیواکتیو در شرایط امنیت متناسب نیز موجودند.

آزمایشگاه‌های اتاق پاک کارهایی که نیاز به هوای فیلتر‌شده‌ی بدون گرد و خاک دارند، مثلا در زمینه‌ی میکروالکترونیک یا برای مواد بسیار خطرناک که باید از عبور هوای اتاق‌های مجاور از طریق سیستم فیلترینگ یا تهویه جلوگیری کرد. اتاق‌های کار بدون تجهیزات هم بخشی از محوطه‌ی آزمایشگاه شمرده می‌شوند که شامل اتاق‌های مطالعه، اتاق‌های خدمات آزمایشگاهی، اتاق کارکنان و نیز اتاق‌های مرکزی مانند انباری‌ها، انبار مواد شیمیایی و انبار موجودی با تجهیزات حفاری خاص، انبارهای ایزوتوپ به همراه کانتین خنک‌کننده و غیره می‌باشند. حیوانات آزمایشگاهی نیز در محل خاصی نگهداری می شوند و بسته به نوع حیوانات تجهیزات خاصی برای نگهداری مورد نیاز است.

تاسیسات: داکت‌های خدماتی عمودی زیادی درون ساختمان یا در جلوی آن وجود دارند که خدمات را در داکت‌های جداگانه به درون آزمایشگاه می‌آورند: مثلا توزیع هوای تازه و تبدیل به هوای خوشبوی غیر متمرکز و تهویه‌های جداگانه در سقف.

• مزیت‌ها: بیشترین تولید هوای تازه در هر فضای کاری. ارتباط کوتاه افقی با سکوی کار.
• معایب: انعطاف‌پذیری محدود در نقشه‌ی کار، نیاز به فضای بیشتر در طبقه‌ی دستگاه‌ها و تاسیسات.

سازه: ساختار اسکلت با بتن محکم پیش‌ساخته یا قالبی بهتر است. شبکه ساختار اصلی ترکیبی از شبکه نقشه‌ی رایج ۱۲۰*۱۲۰ سانتی‌متری است. یک شبکه‌ی رایج ساختاری برای تعداد زیادی اتاق بدون ستون ۲/۷*۲/۷ ، ۴/۸*۲/۷ و یا ۴/۸*۴/۸ متر پیشنهاد می‌شود. ارتفاع طبقه معمولا ۴ متر است و ارتفاع مشخص اتاق تا ۳ متر است. ستون‌ها بر شبکه تعادلی از نقشه قرار می‌گیرند تا انعطاف‌پذیری خدمات را بالا ببرند. می‌توان با گروهی از دیوارهای کاذب و سقف‌های کاذب که اتاق‌ها را از هم جدا می‌کند، جداسازی را انجام داد. سرهم کردن دیوارهای قابل جابجایی باید آسان باشد و سطوحشان ضد شیمیایی باشد. سقف‌ها باید طوری طراحی شوند که مجزا باشند و صدا را نیز جذب کنند.

مصالح: پوشش کف باید ضدآب و ضدشیمیایی باشد، یکپارچه باشد و رسانای بسیار ضعیف برق باشد، قانون است که از روکش پلاستیک آب‌شده یا سرامیک استفاده شود. محل دید پنجره‌ها به درون آزمایشگاه از راهرو یا در امکان‌پذیر باشد. آزمایشگاه‌های ایزوتوپ دیوارهای سطح نرم دارند و سقفشان سوراخ ندارد، گوشه‌ها گرد هستند، روکش سربی یا یکپارچه دارند، سیستم بررسی فاضلاب همراه با اطاقک دوش بین آزمایشگاه و خروجی نیز دارنده یک مخزن بسته برای آب فاضلابی و آشغال و محل حفاظت‌شده‌ای با درهای ایمنی و غیره نیاز دارند.

منبع: نویفرت ۲۰۱۴