«پیتر آیزنمن» در ۱۱ اگوست سال ۱۹۳۲ در نیوارک، ایالت نیوجرسی به دنیا آمد. او مدرک لیسانس معماری خود را از دانشگاه کرنل، مدرک فوق لیسانس خود را از دانشگاه کلمبیا و دکترای خود را از دانشگاه کمبریج دریافت کرد. به وی یک دکترای افتخاری هنرهای زیبا از طرف دانشگاه ایلینویز شیکاگو اهدا شد. در سال ۱۹۸۰ پس از سال‌ها تدریس و نوشتن کتاب و نوشتن تئوری‌های قابل قبول، کار حرفه ای خود را در زمینه‌ی طراحی و ساختن آغاز کرد که شامل خانه‌هایی با مقیاس بزرگ و پروژه‌های شهری و نیز فعالیت‌هایی در زمینه‌ی آموزش دانشگاهی و یک سری خانه‌های شخصی بود.
در سال ۱۹۸۵، آقای آیزنمن جایزه‌ی شیر سنگی را برای پروژه‌ی رومئوژولیت خود در سومین بینال معماری در ونیز دریافت کرد. در بینال پنجم هم او یکی از دو معماری بود که به عنوان نماینده‌ی ایالات متحده شرکت داشت و پروژه‌های ارائه شده توسط ایشان در موزه‌ها و گالری‌های سر تاسر دنیا نمایش داده شد. در ضمن تا سال ۱۹۸۲ به عنوان بنیان‌گذار و مدیر انستیتو معماری و شهرسازی بوده و به عنوان منبع تفکر و اندیشه برای نقد معماری به شمار می‌آمد. آیزنمن تعداد زیادی جایزه دریافت کرد:

• بورس تحصیلی گوین هایم (۱۹۷۶)
• جایزهی برانئر از آکادمی هنر و ادبیات و جایزه ی بین المللی برای هنر
• جایزه‌ی افتخاری از انستیتو معماری آمریکا به خاطر مرکزی در اهایو (۱۹۸۹)
• جایزه‌ی بین‌المللی برای طراحی شرکت مرکزی کوزمیئی سانگیو در توکیوی ژاپن (۱۹۹۱).

نقطه شروع آیزنمن آیین افلاطونی است. نخست به صورت ناب بود و ذهنی و کامل، که از طریق هبوط پیوسته و متواتر به واقعیت نزدیک می‌شد. تفکر آیزنمن غیر دینی است و چنین تفکری در شرایط امروزین این احساس را به دست می‌دهد که کاملا از این گونه مسائل جداست.

تئوری‌های وی در معماری، آزادی و استقلال رشته پژوهشی را دنبال می‌کند و کار او به منزله یک کوشش دائم به سوی فرم آزاد از تمام لحاظ است؛ تلاشی که درک آن برای بسیاری از افراد مشکل است. وی در آرا و اندیشه‌های خویش از فیلسوف فرانسوی، ژاک دریدا بسیار بهره جسته و نظریه ساختارشکنی در متن را در معماری وارد کرده و سعی می‌کند به مفاهیم و فضاهای جدیدی در معماری دست یابد.

آنچه در معماری آیزنمن، بسیار مورد توجه قرار می‌گیرد، تجزیه کردن فرم معماری از دیدگاه علمی و نظری است که متاسفانه بعد از ساخت بناهای وی، از لحاظ منتقدین و استفاده‌کنندگان برداشت و وجهه‌ای نامناسب داشته است. به عنوان مثال در بنای مرکز هنری وکسنر "Wexner Center for the Arts ۱۹۸۳-۱۹۸۹"، انتظار می‌رفت که به عنوان اولین بنای دیکانستراکتیویست عمومی، عنصری شاخص و منعکس کننده ایده‌های کانستراکتویستی در معماری باشد اما به خاطر غیرکافی بودن مشخصات مصالح، قرارگیری فضای نمایشگاه هنرهای زیبا در معرض مستقیم نور خورشید و... نتوانست انتظارات مخاطبین را از اولین بنای دیکانستراکتیویست عمومی برآورده سازد.
پیتر آیزنمن، به عنوان مدیر مسئول مجله معماری و مطالعات شهری، با نام (تضادها)، بیشتر از سایر معماران در طراحی و بکار بردن دیالکت تضادها در معماری کار کرده است. با این که مجله مدتی است که متوقف شده اما معماری معاصر دائمأ با به هم‌خوردگی‌ها، پیوستگی، ناپایداری و بی‌ثباتی که معمولأ در کار آیزنمن اتفاق می‌افتد، طنین انداز بوده است. وی برنامه طراحی خود را بر تئوری به دست آمده از اصول و عقاید معماری موجود در دنیای خارج و به طور قابل توجهی در فلسفه و زبان‌شناسی بنیان نهاده است و فرمولاسیون‌ها به طور فزاینده پیچیده‌ای را در رابطه با فرآیندهای طراحی معماری مخصوصأ در رابطه با نقش ساختمان در جوامع پیشرفته امروزی ارائه کرده است.