قالب‌بندی برای ساختمان‌های بتنی هم زمان با توسعه ساخت و ساز‌های بتنی در قرن بیستم بوده است. با پذیرش بتن به عنوان یکی از مصالح ساخت و ساز مهم، سازنده‌گان این نوع ساخت و ساز با مشکلات جدیدی چون دسترسی به مصالح پوششی و نگهدارنده مناسب مواجه شدند. در واقع قالب‌ها برای نگهداری بتن در شکل مورد نظر به کار می‌روند.

قالب‌بندی معمول برای دیوار‌های بتنی نوعی سازه موقت است که سریع نصب و تا زمان سخت و سفت شدن بتن وزن بالایی آن را متحمل می‌شود و پس از چند روز بدون آسیب رساندن به بتن از بدنه آن به آسانی جدا و برای استفاده‌های مجدد نگهداری می‌شود. همچنین از قالب‌ها برای عایق‌بندی بتن در برابر گرما و سرمای محیط، کم شدن رطوبت بتن و نشت شیره آن استفاده می‌شود.

قالب‌ها شامل اجزایی چون رویه قالب، بدنه قالب، پشت بندها، کلاف‌هایی برای تنظیم شکل قالب می‌باشد.

در واقع اطلاق سازه‌های موقت به قالب‌ها درست نمی‌باشد زیرا در طول عمر خود بارها و بارها مورد استفاده قرار می‌گیرند؛ بنابراین باید از موادی با دوام بالا که قابل نگهداری باشد در ساخت آن‌ها بهره‌مند شد. متداول‌ترین مصالح برای قالب سازی عبارتند از: چوب، فلز یا آلومینیوم، پلاستیک یا فایبر گلاس، ورق ها و نیمرخ‌های سبک فولادی می‌باشند. در ایران، چوب رایج‌ترین و پر مصرف‌ترین مصالح برای ساخت قالب و قالب‌بندی است.