«لوئی كان» به سال ۱۹۰۱ در جزيره «ازل» در استونی كه در آن هنگام جزئی از امپراطوری روسيه تولد يافت. پدر او «لئوپلد» كه كارش ساختن شيشه‌های رنگين بود و مادرش «برتا» كه هارپ می‌نواخت به سال ۱۹۰۵ به ايالات متحده مهاجرت کردند و در فيلادلفيا ساكن شدند. پدرش مغازه شيرينی‌فروشی كوچكی باز كرد، اما زندگی برای خانواده «كان» مانند بسياری از مهاجرين ديگر در آن زمان، در سرزمين تازه مشكل بود و اين خانواده با گرسنگی بيگانه نبود. وی از همان اوان جوانی در رسم و نقاشی دارای استعداد فوق‌العاده‌ای بود و در چندين مسابقه از حريفان خود پيشی گرفت. قبل از آنكه دبيرستان خود را به پايان برساند می‌دانست كه در آينده چه رشته‌ای را دنبال خواهد كرد و با ورود به دانشگاه پنسيلوانيا در رشته معماری آغاز به تحصيل كرد تا آنكه به سال ۱۹۲۴ از دانشكده هنرهای زيبای اين دانشگاه فارغ‌التحصيل شد.

در مدرسه، وی بيشتر به شيوه «بوزآر» (مدرسه هنرهای زيبای پاريس) كه شيوه معمول آن زمان در دانشكده‌های هنر و معماری ايالات متحده بود، تعليم يافت. قرينه‌سازی، فضاهای بزرگ و حجم های هندسی متوازن عواملی بود كه در آن زمان وی را از پيوستن به نهضت‌های در حال توسعه مكاتب مدرن معماری باز داشت. لویی بعد از کار در شرکت های مختلف معماری در سال ۱۹۳۵ آتلیه معماری خود رو تاسیس کرد، در کنار تدرس خصوصی و تدریس در مدرسه معماری ییل تا سال ۱۹۵۷ و از آن به بعد تا آخر عمر در دانشگاه معماری پنسیلوانیا مشغول به تدریس بود.

«لوئی کان» نخستين معمار آمريکایی روسی‌تبار بود که بعد از جنگ جهانی دوم برخاست. لوئی كان نه در قالب معماری ارگانيک رايت جای می‌گيرد و نه در قالب معماری مدرن لوكوربوزيه و ميس، بلكه وی در پی آن بود كه معماری را، به راهی اساسی، برای خود دوباره تعريف كند. وی شخصيتی طوفانی و متكبر نداشت، يا به بيانی ديگر بتهوون عالم معماری نبود و با سادگی فروتنانه‌ای سخن می‌گفت و می‌زيست. سبک معماری لویی، الهام‌گرفته از معماری گذشته بود در عین اینکه احجام بتنی سنگین او می‌تواند یکی از بارزترین شاخصه‌های معماری‌های او باشد و در کارهای او چیزی پنهان نمی‌شد همه چیز رو بود اتصالات، مصالح و ... (بروتالیسم). شایان ذکر است که وی تا ۵۰ سالگی سبک شاخصی نداشت. تجزیه حجم‌های رایت، سادگی میس وندروهه، تجزیه حجم‌های ساختمان به فرم‌های ساده اصلی هندسی مسطحه و به کارگیری مصالح به صورت عریان، استفاده از بتن مسلح لوکوربوزیه، در اصل ساختمان تا حدودی اکلکتیک است. تاثیر بوزار استفاده از تکنولوژی زمان، بتن مسلح است. وی در رابطه با نقش معمار به عنوان یک هنرمند گفته است:

خلق هنر بر آوردن یک نیاز نیست، بلکه آفریدن یک نیاز است.