به طور کلی دو نوع آزمایش بر روی بتن سخت شده انجام می‌شود:

۱. آزمایش‌های مخرب (DT)

۲. آزمایش‌های غیر مخرب (NDT)

در آزمایش‌های مخرب، نمونه آزمایش پس از اجرای آزمایش، تخریب می‌شود و دیگر نمی‌توان آن را مورد استفاده قرار داد. آزمایش مقاومت فشاری و کششی از این دسته‌اند.

در آزمایش‌های غیرمخرب، نمونه آزمایش پس از اجرای آزمایش، تخریب نمی‌شود و می‌توان آن را بارها مورد آزمایش قرار داد. با این آزمایش‌ها همچنین می‌توان بتن را در محل، آزمایش کرد. آزمایش التراسونیک و چکش اشمیت از این دسته‌اند. باید توجه داشت که آزمایش‌های غیرمخرب هیچ‌گاه نمی‌توانند مبنای رد یا قبولی بتن باشند ولی از نظر ارزیابی و مقایسه بتن مفید هستند.

تست‌های غیر مخرب (NDT) روش های غیر تهاجمی در تشخیص درستی از اجزاء یک ماده یا ساختار یا اندازه گیری برخی کمیت‌های تجسمی از یک شی است. در مقایسه با تست‌های مخرب، NDT روش تشخیص بدون وارد کردن آسیب، تنش یا خرابی در آزمایش است. معمولا در آزمایش خراب کردن یک جسم هزینه زیادی صرف می‌شود و همچنین در عین حال در بسیاری اوضاع نامناسب است.

NDT، بازیگر یک نقش مهم در تضمین هزینه موثر عملیات ایمنی و قابلیت اطمینان از کارخانه با استفاده از نتیجه گیری در انجمن است.NDT در اندازه‌های بزرگ از فضاهای صنعتی قابل استفاده است و در تقریبا هر مرحله در تولید یا سیکل عمر بسیاری از اجزاء مورد استفاده است. کاربرد اصلی آن در جو زمین، تولید نیروی قوی، قطعات خودرو، راه‌آهن، پتروشیمی و بازارهای خط لوله است.NDT بیشترین استفاده کاربردی را در جوشکاری دارد. آن در جوشکاری یا قالب یک ماده یا شی جامد خیلی سخت‌گیر است، برای آن که هیچ‌گونه ریسکی در انجام ندادن وظیفه‌اش، همچنین در آزمایش ساخت و تولید و هنگام استفاده در اغلب موارد ضروری ندارد.

NDT اصلی فقط برای ایمنی عملی است. علت این است که امروزه هزینه‌های زیادی را برای حفظ شیوه‌هایی که در آن از کیفیت فرایند اطمینان حاصل می‌شود قبول کرده‌اند. مایه تاسف است که NDT بی‌حرکت مانده و در خیلی فضاهایی که وابسته به حیات انسان یا بوم‌شناسی است نمی‌تواند استفاده شود زیرا برای اینها خطرناک است. شاید در کم بودن هزینه پرداختی کمی برتری داشته باشد. از ادعاهای پی در پی که از حوادث ناشی از بکارگیری NDT می‌شود، این یک شکل از مدیریت ریسک غیر قابل قبول است.حادثه بدی شبیه به حادثه راه اهن در Eschede آلمان در سال ۱۹۹۸ فقط یک نمونه از این قبیل است، خیلی نمونه‌های دیگر نیز از این قبیل وجود دارند.

برای انجام دادن تست NDT این خیلی مهم است که شرح دهیم کدام باید مورد قبول باشد و کدام را باید رد کنیم. یک تولید کاملا بی‌عیب تقریبا شدنی نیست، به این دلیل مشخصات آزمایش‌ها ضروری هستند. امروزه تعداد زیادی از استانداردها و تنظیمات قابل قبول وجود دارد. آنها توصیف حدود بین وضعیت‌های خوب وبد هستند،به استثنای اغلب اوقاتی که روش های مخصوص NDT مورد استفاده است.

قابل اطمینان بودن یک روش NDT، پیامدی بسیار ضروری است، اما یکی از روش‌های مقایسه قابل توجه است، اگر به برخی از وظیفه‌های آن مراجعه شود.

هر روش NDT دارای مجموعه ای از فواید و ضررها است و از این رو برخی از آنها بهتر از دیگری برای یک کاربرد خاص هستند. توسط استفاده از عیبدار کردن مصنوعی، ابتدا حساسیت یک آزمایش سیستم را مشخص می‌کنند. اگر حساسیت آن کم باشد، آزمایش شی دارای ضعف است و مورد تایید همیشگی نیست. اگر که همچنین حساسیت آن بالا باشد، اجزایی با عیوب کوچک رد شده‌اند، که آنها تمایل دارند باشند اگر در قابلیت استفاده مجدد اجزا اهمیت داشته باشند. با روش‌های آماری این ممکن است که از یک میدان مشکوک چشم‌پوشی کرد.

روش‌هایی از قبیل احتمال کشف (POD) یا روش ROC (عملیات وابسته به خصوصیات) مثال‌هایی از تحلیل استاتیکی روش‌ها هستند. همچنین صورتی از خطاهای انسانی وجود دارد که ما را در محاسبه کردن هنگامی که قابلیت اطمینان کلی را تعیین می‌کنیم، متحیر می‌سازند.

مهارت فنی کارکنان نیز صورت مهمی از ارزیابی غیر مخرب است.NDT روش های فنی سخت اعتماد کردن در مهارت‌های انسانی و شناسایی برای تعیین کردن ارزیابی و تفسیری از نتایج آزمایش است. آموزش درست و مناسب و مورد تایید کارکنان NDT برای آن است که یک ضرورتی در تضمین کردن مقدورات روش های کاملا استثمار شده هستند. در آنجا یک تعداد از انتشارات بین‌المللی است و شامل استانداردهای منطقه‌ای در تائید کردن صلاحیت کارکنان است. در EN473 (اصول کلی صلاحیت و تایید کارکنان NDT) اتحادیه اروپا رشدیافتگی بخصوصی دارد برای این که با SNT-TC-1A آمریکا برابری کند.

منبع: +

تهیه کننده: محبوبه پوریوسفی