مقاله تحلیلی: آسمان خراش سیگرام (Seagram)

آسمان خراش سیگرام واقع در خیابان Park در مرکز شهر منهتن نیویورک می باشد. این ساختمان توسط لودویگ میس فن در روهه به سبک بین المللی طراحی شد و چندین دهه معماری آسمان خراش های نیویورک را تحت تأثیر قرار داد.

برای نمای این ساختمان از شیشه براق و فلز به جای سنگ سنگین زینتی و نمای آجری (که در دهه های قبلی به کار می‌رفت) استفاده شد. این ساختمان با ارتفاع 157 متر (515 فوت) و 38 طبقه در سال 1958 به اتمام رسید. این ساختمان در اصل به عنوان دفتر مرکزی جوزف سیگرام و پسران در نظر گرفته شده بود. سیگرام اولین ساختمان بلند اداری Mies بود.

در حال حاضر این ساختمان متعلق به هولدینگ RFR می باشد. این آسمان خراش نیم قرن است که به عنوان یک نمونه معماری مدرنیته محسوب می‌شود. امتیاز انرژی آن نیز 3 از 100 می باشد.

سازه

ساختمان سیگرام با استفاده از ترکیب قاب خمشی فلزی و هسته متشکل از بتن مسلح و فولاد برای تأمین سختی جانبی ساخته شده به طوری که از اولین ساختمان هایی محسوب می‌شود که به این روش اجرا شده است. مهندسین مشاور سازه ادعا می‌کنند که سیگرام اولین ساختمان بلندی است که از اتصالات پیچی با مقاومت بالا استفاده کرده و اولین ساختمانی است که مهاربند و قاب خمشی را باهم ترکیب نموده است. علاوه بر این، از اولین ساختمان هایی به شمار می‌رود که از سیستم مهاربندی خرپای عمودی استفاده نموده است.

Mies قصد داشت که از قاب فلزی به صورت نمایان استفاده کند، اما این کار توسط آئین نامه ساختمان امریکا منع شده بود چرا که در این آیین نامه تأکید بر پوشش همه سازه های فولادی با بتن و یا سایر مصالح مقاوم در برابر آتش بود. برای ایجاد مفصل بندی عمودی در سازه، Mies از تیرهای غیر سازه ای برنزی استفاده نمود که به صورت عمودی اجرا می‌شدند (همانند اجرای وادار یا اِستادها در ساختمان‌های LSF). این تیرها پنجره‌های شیشه‌ای بزرگ را احاطه کردند و همچنین به مقاومت پنجره‌ها در مقابل بار باد کمک کردند (از طریق افزودن به سختی یا صلبیت پنجره‌ها). بعدها این روش (ساخت سازه‌های بزرگ با استفاده از المان‌های غیر سازه ای با بتن مسلح) در ساختمان‌های دیگر به طور گسترده‌ای مورد استفاده قرار گرفت.

پرده کرکره

یک ویژگی در سبک بین المللی، ظاهر متحد ساختمان ها می باشد. به منظور جلوگیری از نامنظمی در کرکره‌ها و ظاهری نامطلوب به لحاظ طول های متفاوت آن‌ها، Mies از کرکره‌هایی بهره گرفت که تنها در سه حالت کاملاً بسته، نیمه باز و باز قابل استفاده بودند.

داخلی

استفاده از مصالح گران قیمت و همچنین دکوراسیون داخلی تجمل گونه سبب شد که این ساختمان عنوان گران‌ترین ساختمان جهان را در زمان تکمیل کسب کند. در این ساختمان از 1500 تن برنز، علاوه بر تراورتن و سنگ مرمر استفاده شد.

میدان اصلی

 از ویژگی‌های دیگر طراحی این ساختمان این بود که Mies تصمیم گرفت ساختمان را با فاصله‌ای 100 فوتی از لبه خیابان بسازد تا فضای بازی در مقابل ساختمان ایجاد شود. در این فضا از دو فواره بزرگ و نیمکت های بیرونی استفاده شده تا بین شهر و ساختمان ارتباط برقرار شود.

 منبع

 نوشته شده توسط تیم مترجمین موسسه 808

 اگر دوست دارید به تیم مترجمین 808 بپیوندید، با ما تماس بگیرید.

دریافت فایل PDF مقاله برای اعضای VIP رایگان است. سایر کاربران با پرداخت ۵۰۰ تومان می توانند اقدام به دریافت این فایل کنند.