نوادای شمالی، گام هایی را برای جلوگیری از سیل های آتی برمی دارد-اختصاصی 808

در دوره کاهش حمایت دولت فدرال، انجمن های داخل و اطراف رنو ( شهری در غرب نوادا) که به دنبال حفاظت دربرابر سیل های بزرگ هستند، سکون را انتخاب خواهند کرد.
تلاش برای کنترل سیل رودخانه تراکی، که از شرق به غرب از طریق منطقه شهری رنو- اسپارک، که در نوادای شمالی جریان دارد، طی دهه ها وجود داشته است. در حال حاضر انجمن روشی را در پیش گرفته است.
23 ژوئن 2015 رودخانه تراکی از غرب به شرق از طریق منطقه شهری رنو-اسپارک در نوادای شمالی،که تنها خروجی در نزدیکی دریاچه تاهو بود، جریان پیدا کرد. در سال 1997 سیل منطقه را ویران کرد، فرودگاه ، مرکز شهر، و یک شاهراه مهم صنعتی را تخریب کرد ،که باعث بیش از 1 میلیارد دلار خسارت (به دلار امروز) و از دست دادن 10000 شغل شد.
جای تعجب نیست، کنترل سیلاب برای سالها یک مسئله مهم در این جامعه ی نیم میلیونی بوده است. درماه مارس گذشته، واحد نظامی مهندسان ایالات متحده، یک پروژه بزرگ کنترل سیل برای ساخت را اعلام کرد و کنگره نیز آن را تایید کرد. اما در منطقه ای با برخی از پیچیده ترین هیدرولوژی ها در کشور، پروژه ای مورد تایید قرار گرفته، که انجمن محلی برای ساخت آن برنامه ریزی نمی کند.
تلاش برای کنترل حوادث سیل در نوادای شمالی بیش از یک نسل، در دستورکار بوده است. اقدام اولیه برای حفاظت از منطقه برابر سیل، در سال 1960 آغاز شده، زمانی که واحد نظامی ، رودخانه را در خروجی خود به پایین منطقه کانیون تراکی، در ویستا منفجر کرد . کنگره یک پروژه کنترل سیل را در سال 1988 تصویب کرد، اما این کار چند سال بعد رها شد، زیرا پروتکلی که واحد نظامی، برای محاسبه نسبت هزینه فایده استفاده می کرد تغییر کرده و پروژه، دیگر معیارهای جدید را دربر نمی گرفت.
کمیته هماهنگی پروژه سیل، در سال 2005 به منظور تلاش برای حرکت پروژه روبه جلو، تشکیل شد. این کمیته تا مارس 2011 ، هنگامی که یک سازمان منطقه ای رسمی تر - سازمان مدیریت سیلاب رودخانه تراکی (TRFWMA) ایجاد شد، برقرار بود.TRFWMA دارای قدرت مالکیت، حفظ امکانات، و جمع آوری و توزیع پول است.

در همین حال، واحد نظامی مشغول به کار روی چندین پروژه سیلاب در منطقه بود. در سال 2005 واحد نظامی، یک سیستم کنترل سیل بلند پروازانه که با دوره 117 ساله، جهت رویارویی با سیل ویرانگر1997 طراحی شده، ارائه کرد. اما این پروژه، 16 میلیارد دلاری، بیش از حد پرهزینه شد. موسسه پس از آن، طرح را به مقیاس کوچک تغییرداد، طرحی مقرون به صرفه تر که در برابر سیل 50 ساله مقابله می کند. طرح شامل 31000 فوت خطی از خاکریز اورلند در امتداد شمالی و سواحل جنوبی رودخانه تراکی، بیش از 9500 فوت خطی از دیوارهای سیل گیر و 9000 فوت دشت سیلابی است. این طرح همچنین به ایستگاه پمپاژ ، حفاظت از شسته شدن سواحل رود و چندین پل ، 50 منطقه گردشگری، دسترسی تفریحی به آب و مسیرهای پیاده روی نیاز داشت .
برنامه 50 ساله و 100 ساله بسیار شبیه منطقه دشت تراکی و بستر رودخانه که شامل بخشی از حاشیه جنوب شرقی شهر رنو هستند. اما طرح 100 ساله شامل موقعیت های گسترده برای مرکز شهر رنو است. مسئولان می توانند چهار پل را بازسازی کنند (یکی که در حال حاضر بازسازی شده، در خیابان ویرجینیا قراردارد)، و همچنین یک سطح بالاتری برای حفاظت مرکز شهر از جاری شدن سیل ساخته شود. به عنوان یک موقعیت فرعی، پل خیابان بوت با یک پل عابر پیاده جایگزین می شود.
مرکز شهر در پیشرفت طرح 50 ساله واحد نظامی ، در چند سال گذشته، به خاطر اینکه معیار هزینه - فایده را برآورده نمی کرد، افت داشته است. اگر چه مرکز شهر رنو، مهم ترین منطقه شهر برای حفاظت به نظر می رسد، آلدین اشاره می کند که دشت سیلابی میان مرکز شهر، به اندازه گستره آن نیست ، بلکه تنها عرض چهار قطعه از شهر را پوشش می دهد. از سوی دیگر، دشت سیلابی در منطقه دشت تراکی، بسیار مشکل سازتر است. آلدین می گوید: "هنگامی که آب از 395 پیش می رود، از آن بالا رفته و به سرعت همه جا می رود،"
آلدین هشدار می دهد، علاوه بر این بین000،20 تا 000،30 شغل در دشت تراکی/ منطقه اسپارک جنوبی، که شامل فرودگاه و در نزدیکی شاهراه تجاری است، وجود دارد. " اگر ما پروژه سیلاب را ایجاد نمی کردیم، همه این مشاغل از بین می رفت".
در پایان، طرح 100 ساله نسبت هزینه –فایده بهتری از طرح 50 ساله ارائه می دهد و نسبت های بهتر پروژه ها، موجب رقابتی شدن بودجه فدرال می شود.
مسئولان،در نظر دارند ساکنان، هزینه سیل را جهت پروژه که می تواند پس از این قطع شود. پرداخت کنند. مسئولان همچنین می توانند اوراق قرضه به فروش برسانند و پروژه را با سرعت بیشتری بسازند. اما پرداخت سود اوراق قرضه در نهایت می تواند هزینه های این پروژه را دو برابر کند.

ترجمه شده توسط تیم خبری 808

منبع:+