مقاله تحلیلی: عوامل مؤثر بر مقاومت بتن

مقاومت را می‌توان قابلیت مقابله با تغییر تعریف کرد. مقاومت یکی از مهم‌ترین خصوصیات بتن محسوب می‌شود. مقاومت حیاتی‌ترین فاکتور در ارزیابی بتن است که کیفت آن به وسیله این عامل تعیین می‌شود. معمولاً مقاومت بتن به طور مستقیم با عامل چسبندگی یعنی سیمان در ارتباط است.

مقدار مقاومت به عوامل متعددی بستگی دارد به طوری که بلافاصله پس از ترکیب این عوامل، مقاومت بتن به سرعت افزایش می‌یابد.

 اصطلاحات زیر در ارتباط با فرآیند به مقاومت رسیدن بتن می‌باشند:

• سخت شدن وابسته به روشی است که برای افزایش مقاومت اتخاذ می‌شود. این روند کاملاً مشابه گیرش بتن است با این تفاوت که گیرش و سخت شدن متفاوت از هم هستند.
• گیرش بتن وابسته به سخت شدن است که خود بلافاصله پس از بتن ریزی آغاز می‌شود. سخت شدن ممکن است هفته‌ها یا ماه‌ها پس از بتن ریزی به طول انجامد.

افزایش مقاومت و مقدار مقاومت کسب شده در بتن بستگی به عوامل زیر دارد:

• تخلخل بتن: منافذی که در بتن وجود دارد یا با آب یا با هوا پر می‌شوند. هر چقدر تخلخل بتن بیشتر باشد، مقاومت آن کاهش بیشتری خواهد داشت. تخلخل بتن تا حد زیادی متأثر از نسبت آب به سیمان در مخلوط بتن است.
• نسبت آب به سیمان: این نسبت از حاصل تقسیم جرم آب به جرم سیمان در طرح اختلاط بتن به دست می‌آید. نسبت آب به سیمان را به طور خلاصه نسبت w/c یا فقط w/c گویند. در طرح اختلاطی که این نسبت بیشتر از مقدار تقریبی 0.4 باشد، تمام مقدار سیمان با آب موجود واکنش نشان می‌دهد تا فرآیند هیدراسیون سیمان کامل شود. در نسبت‌های بزرگ‌تر، فضای در دسترس برای جذب آب یا محبوس کردن هوا هنگام خشک شدن بتن افزایش می‌یابد. بنابراین، با افزایش نسبت w/c، تخلخل در عامل چسبندگی یعنی سیمان و نهایتاً بتن به طور ناگهانی افزایش می‌یابد. با افزایش تخلخل، مقاومت فشاری بتن نیز کاهش می‌یابد.
• درجه خلوص سنگ دانه‌ها: اگر سنگ دانه‌ها در بتن به مقدار کافی نباشد، بتن نیز ضعیف می‌شود. سنگ دانه‌هایی با مقاومت کم مانند گچ، از جمله سنگ دانه‌های نامناسب محسوب می‌شوند.

منبع

 نوشته شده توسط تیم مترجمین موسسه 808

 اگر دوست دارید به تیم مترجمین 808 بپیوندید، با ما تماس بگیرید.

دریافت فایل PDF مقاله برای اعضای VIP رایگان است. سایر کاربران با پرداخت ۱۰۰۰ تومان می توانند اقدام به دریافت این فایل کنند.