تامین آب کافی با مقدار و کیفیت مناسب یکی از مسائل مهم در تاریخ بشر بوده است. بسیار از تمدن‌های باستانی در نزدیک منابع آب آغاز شده است. با افزایش جمعیت، چالشی تحت عنوان تامین آب مورد نیاز به وجود آمد. بنابراین، بشر آغاز به انتقال آب از مکان‌هایی که خارج از محل سکونت بشر بوده است، کرد.

در ایران کهن ساخت قنات در راستای دستیابی به این هدف بوده است که در ساخت این نوع سازه انتقال آب مهارت بسیاری داشتند. اولین سیستم انتقال آب مدرن در ایران ساخت سد امیرکبیر بود. اساس همه‌ی سیستم‌های انتقال آب هیدرولوژی است که در مورد شناخت چگونگی گردش آب در طبیعت بحث می‌کند.

روش‌های آبرسانی بر اساس درجه اطمینان عبارتند از:

1. تامین آب از منبعی که عملا تمام‌نشدنی و انتقال آن به شهر از نوع ثقلی است.
2. تامین آب از منبعی که عملا تمام‌نشدنی و انتقال آن به شهر از نوع ثقلی است.
3. تامین آب به صورت ثقلی از منبعی که در برخی اوقات آبدهی ناکافی داشته باشد و محتاج به منابع ذخیره باشد.
4. منبع آب فراوان و همیشگی ولی محتاج به پمپاژ برای انتقال آب باشد.

منبعی که هم نیاز به پمپاژ و هم ذخیره دارد.

روش‌های مختلفی برای انتقال آب وجود دارد که برخی از این روش ها عبارتند از لوله‌ها، کانال‌ها و تونل‌های انتقال آب

امروزه سیستم‌های تامین آب، فراسازه‌هایی جهت جمع‌آوری، تصفیه، انبار و توزیع آب میان منبع آب و مصرف‌کننده هستند. در قرن حاضر به علت محدودیت‌های منابع طبیعی آب، نیاز به روش‌های جدید مدیریت سیستم‌های تامین آب است.

تلاش‌های بسیاری برای توسعه و بهبود سیستم‌های تامین آب که بهینه‌سازی هزینه های ساخت و اجرای این نوع سیستم را نیز شامل می‌شود، صورت گرفته است. در طراحی و انتخاب نوع سیستم‌های انتقال، عملکرد مناسب آن در بازه زمانی بیشتر همواره اصلی مهم بوده است.

موارد مهم در طراحی یک سیستم توزیع بهینه

• کیفیت آب نباید سبب تخریب سیستم مورد استفاده جهت توزیع آب شود.
• این سیستم باید قابلیت تامین آب در تمام مکان‌های مد نظر را با هد فشار کافی دارا باشد.
• این سیستم باید از قابلیت تامین آب مورد نیازدر هنگام اتفا، حریق برخوردار باشد.
• مطلوب است، تمام سیستم‌های انتقال آب در فاصله مناسبی نسبت به خطوط فاضلاب نصب شوند.
• تا آنجا که امکان دارد، اتلاف آب ناشی از نشت به کمترین مقدار ممکن برسد.