انجمن معماران منظر آمريكا، معماری منظر را چنين معرفی می‌كند: معماری منظر، هنر و علم تحليل و برنامه ريزی، طراحی، مديريت، محافظت و ترميم زمين است. دامنه فعاليتهای اين حرفه، برنامه ريزی و طراحی، توسعه سايت، احيای محيط‌زيست، طراحی پايدار، برنامه ريزی شهری، برنامه‌ريزی پارکها و فضاهای تفريحی، برنامه‌ريزی منطقه‌ای و حفظ سايت‌های تاريخی را در بر می گيرد.

برنامه‌ريزی منظر، در كتاب دايره‌المعارف معماری منظر نوعی برنامه ريزی برای مديريت هوشمند و بكارگيری پهنه زمين به منظور تامين زندگی اطمينان بخش برای انسان، گياهان، جانوران و منابع موجود در آن شناخته مي‌شود، اين برنامه‌ريزی در برخورد با تغييرات و تحولات موثر بر مسائل محيط و منظر تلاش دارد تا با نابسامانی ها و نارسايی ها مقابله كند و در برابر آنها راه‌حل مناسبی ارائه دهد.

حرفه معماری منظر به منظور ارتقای کیفیت محیط، نیازمند حضور متخصصينی است كه به هر دو عرصه دانش در زمينه علوم طبیعی و خلاقيت هنری آشنا هستند. زمينه هنری معماری منظر از يک سو و زمينه علمی آن از سوی ديگر، موجبات ايجاد دايره گسترده‌ای در حوزه كاری متخصصین این رشته می گردد.

در ديدگاه‌های جديد طراحی محيط و منظر، طراحان برای مواردی بيش از طراحی پارک آموزش می بينند. مطالعه طيف وسيعی از علوم، برای كسب مهارت‌های ميان‌رشته‌ای مهم‌ترين وظيفه طراح منظر است. طراح منظر پلی بين دنيای علم و هنر ايجاد كرده و تحليل را با خلاقيت پيوند می دهد. طراحان منظر كسانی هستند كه خود را هنرمندان زمين می نا‌مند و مكان‌هايی هنری خلق می‌کنند.

در حقيقت طراح منظر در تلاش است تا طيفی از نيازهای انسان را در زمانی مشخص برطرف سازد و بين ظرفيت فيزيكی و ادراكی منظر تعادل ايجاد كند. اين كار بايد به شيوه ای پايدار صورت گيرد، تا كيفيت منظر برای نسل‌های بعد حفظ شود.

منبع: محمد شریف شهیدی، رساله دکتری معماری با عنوان "تبیین چارچوب نظری فرآیند طراحی منظر پایدار"، ۱۳۹۱