با استفاده از روش‌های عیب‌یابی می توان مکان‌های خرابی در سازه را شناسایی نمود و بدین ترتیب با انجام اقدامات لازم، از گسترش آسیب در اعضای مختلف سازه جلوگیری کرد و عمر سازه را افزایش داد.

علاوه بر این، می‌توان با پیش‌بینی مکان‌های ضعف سازه، عملیات بهینه‌ای جهت ترمیم و بهسازی آن در برابر زلزله انجام داد. بدین صورت که با شناسایی محل‌های ضعف سازه و ترمیم فقط همان قسمت آسیب دیده، می‌توان از صرف هزینه‌های زیاد و بعضاً غیر عملی جهت ترمیم کل سازه جلوگیری کرد.

اهمیت پایش سلامت سازه در تشخیص خرابی، ترمیم و تعمیر به ­موقع و پیشگیری از حوادث ناگوار است. ارزش اقتصادی و اجتماعی زیرساختارها از یک سو، زوال این زیرساختارها و پیامدهای ناشی از شکست آنها از سویی دیگر، دولت­‌ها را مجبور به صرف هزینه برای نگهداری و تعمیر آنها کرده ­است. از طرف دیگر با مسن‌تر شدن زیرساختارها، نیاز به اقدامات تعمیر و نگهداری افزایش می‌یابد. درحال حاضر نیاز به روش‌­های جامع و دقیق که به ­دور از خطاهای انسانی (همچون قضاوت شخصی) باشد، احساس می‌شود.

وقوع خرابی در سازه‌­ها در طول عمر آن­ها امری اجتناب­‌ناپذیر است. تاکنون در اثر وقوع خرابی­‌ها در سیستم‌­های سازه­‌ای، خسارات مالی و جانی فراوانی پدید آمده است.

بسیاری از این خرابی­‌ها را می­‌توان با بررسی­‌های اولیه از وضعیت سازه ترمیم نمود و از گسترش خرابی در سازه‌­ها و فروریختن آن­ها جلوگیری کرد.

هدف از پایش سلامت سازه پیدا کردن خرابی­ در سیستم‌­های سازه‌­ای به منظور ترمیم و نگهداری سازه است؛ بنابراین شناسایی خرابی سیستم‌­های سازه‌­ای در پایش سلامت سازه امری مهم و ضروری است و اگر خرابی سیستم‌­های سازه‌­ای بطور صحیح شناسایی شوند، می­‌توان با تعمیر و یا تعویض عضو­های ‌‌آسیب‌دیده از خرابی‌­های کلی در سازه‌­ها جلوگیری کرد.

خرابی‌های ساختمان‌ها و پل‌ها بدون هیچ هشدار قبلی قابل مشاهده در بسیاری از نقاط دنیا در حال افزایش است. با توجه به افزایش شمار این خسارات، توسعه روش‌هایی برای تشخیص خرابی‌هایی که منجر به این‌گونه خسارات می‌شوند بسیار ضروری به نظر می‌رسد؛ بنابراین ساختمان‌ها و ابرسازه‌های مهم، درست شبیه یک بیمار در بیمارستان، باید برای بروز نشانه‌های آسیب و یا خرابی احتمالی تحت پایش قرار گیرند.

+ مرجع