تادائو آندو متولد ۱۳ سپتامبر سال ۱۹۴۱، یک معمار خودآموخته ژاپنی است که رویکردش به معماری و منظر توسط مورخ معماری، «فرانچسکو دال کو» در قالب «منطقه‌سازی انتقادی» دسته‌بندی شد. او برنده جایزه پریتزکر در سال ۱۹۹۵ است.

اندو چند دقیقه قبل از تولد برادر دوقلوی خود در سال ۱۹۴۱ در اوزاکای ژاپن به دنیا آمد. در سن دو سالگی، خانواده‌اش تصمیم گرفتند که آنها را جدا کنند و تادائو با مادربزرگ خود زندگی کرد. قبل از اینکه او روی حرفه معماری تمرکز کند، به عنوان یک بوکسور کار می‌کرد، هرچند هرگز در این زمینه آموزش رسمی ندید. او تحت تاثیر هتل امپریال طراحی شده توسط «فرانک لوید رایت» به عنوان یک دانش‌آموز دوم دبیرستان، در نهایت تصمیم گرفت که پس از فارغ‌التحصیلی از دبیرستان برای پیگیری معماری به فعالیت حرفه‌ای بوکس خود پایان دهد.

از سال ۱۹۶۲-۱۹۶۹، در دههٔ ۲۰ سالگی، آندو تصمیم به یادگیری خودآموز مستقیم معماری گرفت که او را به خارج از ژاپن برای مشاهده‌ی معابد، مقابر و چای خانه‌ها، به اروپا، آفریقا و آمریکا برد. او معماری را با رفتن و دیدن ساختمان‌های واقعی و مطالعه‌ی کتاب‌هایی در مورد کارهای معمارانی از قبیل: لوکوربوزیه، لودویش میس فن در روهه، آلوار آلتو، فرانک لوید رایت و لوئی کان یاد گرفت. وی قبل از بازگشت به اوساکا در سن ۲۸ سالگی و باز کردن دفترش، به عنوان استادیار در دانشگاه‌های توکیو، هاروارد، دانشگاه کلمبیا بوده است.

تقریباً همه پروژه‌های وی، از بتن نمایان به عنوان ماده اولیه ساخته شده اند. او برای به دست آوردن بتن نرم تمیز و کامل برای ساختمان هایش، دقت زیادی در ساخت و قالب گیری فرم‌های بتنی می کرد. اکثر پروژه‌های آندو در ژاپن قرار دارند و به طور متمرکز در اوساکا، جایی که او به دنیا آمده بزرگ شده و هم‌اکنون زندگی و کار می‌کند. علاوه بر یک سری ساختمان‌های مذهبی، وی موزه‌ها، ساختمان‌های تجاری (شامل ادارات، کارخانه‌ها و مراکز خرید) را نیز طراحی کرده است. به هرحال خط مشی حرفه‌ای او با پروژه‌های مسکونی شروع شده است. از مشخصات معماری آندو، استفاده بهینه از سیمان و طراحی فضاهای بشدت متخلخل است. کلیسای روی آب که در عین سادگی از زیباترین و مشهورترین کارهای اوست.

+ منبع، Wikipedia