ARCGIS نرم افزاری است بسیار آسان برای کاربردهای GIS، که به کاربران این امکان را می‌دهد که به سادگی اطلاعات مکانی و داده‌های توصیفی را برای ایجاد نقشه‌ها ، جداول و نمودارها به کارگیرند . این نرم افزار ابزارهای لازم برای جستجو ، تحلیل داده‌ها و نمایش نتایج را با کیفیت مناسب در اختیار کاربران قرار می‌دهد . قابلیت‌های عمده این نرم افزار عبارتند از :

1-ایجاد یک پایگاه داده های اطلاعاتی
2-محیط کاری وگرافیکی آسان
3- داشتن مجموعه ای کامل از ابزارها
4- داشتن نمونه‌هایی از داده های آماری قابل استفاده
5- قابلیت نمایش نمودارهای اطلاعاتی

نسخه قدیمی این نرم افزار تحت عنوان ArcView ارائه شده و در زمان خود بسیار کاربردی و انعطاف پذیر بود. اواخر سال 1999 بود که نسخه جدید این نرم افزار با محیط کاربری متفاوت قدم به عرصه نرم افزارهای GIS گذاشت و در نگاه اول محیطی بسیار ساده داشت، اما قابلیت اضافه شدن ابزارهای مختلف، آن را به یکی از قدرتمندترین نرم افزارهای GIS تبدیل کرد. هم اکنون نسخه هایی از این نرم افزار در دست است که تحت عنوان سری 10 از آنها میتوان یاد کرد.

نرم افزار ArcGIS دارای بخشهای متنوعی است که به معرفی بخشهای پرکاربرد آن میپردازیم.

ArcCatalog 
بطور کلی این بخش از نرم افزار وظیفه مدیریت داده های مکانی، جستجوی داده ها، ایجاد لایه های جدید، ویرایش فراداده، ایجاد اتصال به داده های مکانی موجود در کامپیوتر و پایگاه داده های مختلف را برعهده دارد. پرکاربردترین قابلیت ArcCatalog را میتوان ایجاد لایه های اولیه نام برد.

ArcMap 
عمده فعالیت های ما در این بخش از نرم افزار شکل میگیرد. محیطی که ArcMap در اختیار کاربر خود قرار میدهد، امکان مشاهده اطلاعات مکانی و توصیفی و ویرایش آنها را فراهم می سازد. اکثر مجموعه ابزارهای موجود نیز در این محیط دامنه اجرایی وسیع تری دارند و میتوان پس از انجام آنالیزهای موردنیاز، میتوان خروجی را به اشکال مختلف و در قسمت Layout View ایجاد نمود. اکثر کاربران نیز این بخش از نرم افزار را بخش اصلی دانسته و منظورشان از محیط ArcGIS، همین محیط ArcMap است.

ArcToolbox 
این بخش نیز حاوی مجموعه ابزارهایی است که در بخشهای مختلف مورد استفاده قرار میگیرند و در مواردی نیز ابزارهای کاربردی جالبی در آن یافت می شود که در هیچکدام از بخشهای دیگر مورد استفاده قرار نگرفته و بصورت هوشمندانه ای گلچین شده اند. ArcToolbox در نسخه های قدیمی بصورت یک واحد مجزا به ایفای نقش می پرداخت، اما هم اکنون به عنوان مکمل بخشهای دیگر مورد استفاده قرار می‌گیرد.